 |
| Mijn kerstwens |
 |
| Wie redt de Samson en Gert show? |
Mijn kerstwens
Het eerste gepersonaliseerde boek dat ik kreeg was Mijn kerstwens. Ik kreeg het met Kerstmis in 1996 van mijn grootouders. Het was mijn eerst kerstcadeau. Ik zal nu een korte inhoud voor jullie schrijven.
Ik kon enkele nachten niet goed slapen omdat ik een beetje zenuwachtig was. Kerstmis stond voor de deur en ik had dit jaar een speciale kerstwens. Het liefst van alles wilde ik de kerstman bezoeken in zijn huis op de noordpool. Met behulp van een paar vrienden schreef ik een brief naar de kerstman. Toen de kerstman mijn brief las, besliste hij om de dag voor Kerstmis naar Mol te vliegen met zijn slee en rendieren om mij mee te nemen naar zijn huis zodat ik hem kon helpen. De dag voor Kerstmis stonden al mijn vriendjes en vriendinnetjes buiten om de kerstman te begroeten. Iedereen was jaloers op mij. Toen ik de slee instapte mocht ik zelfs de slee besturen! Eenmaal aangekomen op de noordpool mocht ik onmiddellijk beginnen met de kabouters te helpen het speelgoed klaar te maken. Het werkhuis was enorm en heel gezellig, alle kabouters zongen liedjes tijdens hun werk. Wanneer alle pakjes klaar waren mocht ik ze per land sorteren. Ik kwam zelfs mijn eigen cadeautje al tegen. Na een hele dag werken waren de kabouters en ik doodmoe. Als beloning voor mijn harde werk mocht ik enkele speciale pakjes uitkiezen voor mijn vriendjes. Op kerstavond nam de kerstman me mee om de pakjes uit te delen. We reisden naar verre plaatsen om alle kinderen over de hele wereld gelukkig te maken.
Wie redt de Samson en Gert show?
Mijn tweede gepersonaliseerde boek kreeg ik met mijn eerste verjaardag van mijn mama en papa. In het verhaal ging ik samen met enkele vriendjes naar een show van Samson en Gert kijken in een grote tent op het plein in Mol. Voor de show begon zagen we de mannen van de volgspots langs een smalle touwladder naar de nok van de tent klimmen. Wanneer de show begon kwamen Samson en Gert op en zongen één van hun liedjes. Iedereen in de tent zong mee maar mijn vriendjes en ik het luidst. Toen het liedje gedaan was zeiden Samson en Gert dat in deze show niets verkeerd mocht gaan omdat Bobientje en Marlène ook kwamen kijken. Mijn vriendjes en ik zongen de hele tijd mee tot aan de pauze. Ik was blij dat het pauze was want ik moest heel dringend naar het toilet. Terug aangekomen bij mijn vriendjes kon ik hen trots vertellen dat ik onderweg de mannen van de volgspots was tegengekomen. Ik was fier op mezelf dat ik de enige was die dat moeilijke woord kon onthouden. Opeens schrok ik omdat de drummer een harde slag op zijn trommel gaf als teken dat de pauze voorbij was. Iedereen zong weer vrolijk mee met het volgende liedje, maar ik niet. Als enige in de tent merkte ik dat er maar één lichtbundel op het podium scheen. Ik keek naar boven en zag dat er een man van de volgspots miste. Ik stond vlug recht en liep uit de tent, ik moest de man vinden want anders zou de show in het honderd lopen. Stilletjes liep ik tussen de woonwagens. Wanneer ik bij de eerste wilde aankloppen hoorde ik een gejammer achter me. Een beetje geschrokken, draaide ik me om en zag de man in elkaar gekrompen zitten. Blijkbaar was hij al twee dagen doodziek en kon hij nu niet meer op zijn benen staan. Hij wachtte bij zijn woonwagen op de dokter. Ik wilde niet dat er iets in de show zou fout gaan, dus ik rende de tent in en zonder erbij na te denken liep ik naar de touwladder. Eindelijk aangekomen bij het stoeltje drukte ik op de schakelaar en het licht ging aan. Net op tijd want Samson en Gert waren nu te ver van elkaar verwijdert om in één lichtbundel te passen. De volgspot was loodzwaar voor een klein meisje zoals ik, maar ik hield vol tot op het einde. Ik klom weer naar beneden en kwam Samson en Gert tegen aan de uitgang. Ze vroegen zich af wat ik nog in de tent deed. Vervolgens legde ik de hele situatie uit en bedankte Gert me voor mijn goede werk. Samson vond dat ik 'de slow goed geredderd had' en dat gingen we samen vieren. Net op dat moment hoorde ik mijn mama roepen: "Elien, opstaan! Je vriendjes komen er zo aan! Je bent toch niet vergeten dat jullie vandaag naar de show van Samson en Gert gaan kijken?"
Mijn ouders en grootouders hebben deze boekjes laten maken in de uitgeverij DinoLino n.v. in Genk. Ze vonden dit een origineel geschenk. Voor mij zijn het souvenirs die ik nooit zal wegdoen. Ze doen mij terugdenken aan mijn kinderjaren. Op basis van een bestelbon wordt ieder boek individueel gedrukt. Zo wordt ervoor gezorgd de je de ster van het verhaal bent. Het leuke is dat ook de naam van de schenker erin komt te staan en wat de reden is dat je dit geschenk krijgt. In mijn geval is dat dus mijn eerste Kerstmis en mijn eerste verjaardag. Alle verhalen zijn geschreven door een professionele schrijfster van kinderboeken. Van een aantal van deze boekjes bestaan ook humoristische versies voor volwassenen.
DinoLino n.v.
Berenbroekstraat 98 - 3600 Genk
Tel. 011/22 06 00 - Fax. 011/22 07 00
Elien Van Echelpoel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten