Eeuwigheid - Bart Moeyaert

Naar aanleiding van de voorleesweek, waar we het in een vorige blogpost al over hadden, werd er maandag op school tijdens de middagpauze een gedicht voorgelezen. Toevallig was het net één van mijn lievelingsgedichten. Daarom wil ik dit prachtige stukje poëzie met jullie delen.

Eeuwigheid

Er zijn plekken
waar ik zonder glimlach
niet meer langs kan.
Ooit is daar een grap
verteld, een kus geroofd,
iets voor het eerst gedacht.
Ter hoogte van mijn oor,
bijvoorbeeld,
heb jij me op en nacht
beloofd dat eeuwigheid
een leugen is, maar dat het
daarom tussen ons niet
minder lang gaat duren.
Meer woorden waren er 
niet nodig - een mond
spreekt van zichzelf al mooi
en huid heeft een geheugen.
Jij blijft mijn hals, mijn navel,
mijn holte van mijn knie
voor altijd bij.
Zonder glimlach kan ik 
aan geen plek voorbij.

Bart Moeyaert