Theateranalyse: Bad van Marie – Trust

De theatervoorstelling, die ik op 7 februari 2014 ben gaan zien in de Schouwberg Rex in Mol, heet Trust – Balkanbusiness – deel III. Het stuk is geschreven en geregisseerd door Bert Danckaert en Peter Boelens. Natuurlijk waren er ook acteurs die de voorstelling speelden: Filip Jordens, Victor Mees, Peter Michel, Bas Teeken, Ana Van Aerden en de bekende “Smos” uit Safety First, Matteo Simoni. Het decor werd verzorgd door Annellies Boelens en John Van Oers. Andere medewerkers van het gezelschap “Bad van Marie” zijn Pol Geusens, Vanessa Broes, Johan De Boel, Maya Albert, Soetkin Verwilt, Carlo Ferrante, Bart Hollanders, Herwig De Weerdt, Ann Verhelst en Eric Vanthillo. In dit artikel vinden jullie mijn ervaringen en wat uitleg over het stuk.

Het stuk was eigenlijk het laatste deel van de Balkanbusinesstrilogie. Het was een vervolg op “Buxus!” en “Vasio-Levsky”. Nochtans moest men de vorige twee delen niet hebben gezien om het stuk te kunnen volgen. Het toneelstuk stond geheel op zich. Bijna alle acteurs hebben hun originele (voor)naam behouden. Bas Teeken was de hoofdrolspeler en Filip Jordens was zijn tegenspeler. Ana en Roger ( gespeeld door Victor Mees) waren ook belangrijke spelers in het stuk maar je merkte toch dat er meer interactie was tussen Bas en Filip. Bas is namelijk het hoofd van het bedrijf terwijl Filip eerder zijn rechterhand is in het stuk.

Het verhaal begint eigenlijk met een einde, namelijk de begrafenis van Bas Teeken. De rest van de voorstelling is een flashback van de weken en dagen voor zijn dood. Nog enkele weken voor zijn dood was Bas Teeken een vrolijke man die samen met zijn collega’s lachte op werk en leefde voor zijn bedrijf. In de loop van het verhaal wordt hij egocentrischer, hij denkt meer aan zichzelf. Bovendien vreest hij ook voor zijn relatie met Ana. Zij speelt met zijn voeten en jaagt hem telkens op zijn paard door te flirten met Filip. Op een dag heeft Filip een mysterieuze afspraak met een minister van Bulgarije en verdwijnt. Enkele dagen later vindt men zijn lijk terug in Italië.

De eigenlijke doodsoorzaak heeft mijn nooit verteld in het verhaal, maar in de epiloog, een filmpje waarin Matteo Simoni een politieagent speelt, geeft men al meer informatie over de reden van Bas’ dood. De kijker is gedurende het hele stuk dus nieuwsgierig naar de oorzaak van zijn overlijden en probeert daar dan ook achter te komen.  Een happy ending heef het verhaal niet echt aangezien het hoofdpersonage dood gaat.

Tijdens de opvoering werd het publiek vaak aangesproken en de acteurs communiceerden ook echt met de toeschouwers. Dit maakt de voorstelling anders dan een alledaags toneelstuk. Het leek alsof je zelf deel uitmaakte van de groep.

Kenmerkend voor het toneelstuk is de taal van de acteurs. Het verhaal speelt zich af in Bulgarije. Vaak moeten de personages dus Bulgaars spreken en één van de personages, Ana, is zelfs een Bulgaarse. De protagonist, Bas Teeken, heeft een Hollands accent. Hij spreekt met grote overtuiging en veel intonatie. Hij lacht veel en heeft een luide stem. Filip daarentegen is veel rustiger. Zowel Bas als Filip spreken af en toe Engels en hebben daarbij geen oog voor de juistheid van hun taal. Vaak spreken ze met een Nederlandstalig accent en vloeken ze. De vrouw in het verhaal, Ana spreekt gebroken Nederlands. Vervolgens verstaat ze de taal wel als één van de personages haar in het Nederlands aanspreekt. Roger is de financieel adviseur in het bedrijf en spreekt het best Algemeen Nederlands. Hij bevindt zich meer op de achtergrond van het verhaal. Hij moet daarom ook niet veel tekst zeggen.

De belangrijkste acteur was natuurlijk Bas Teeken. Een man van middelbare leeftijd die zeer temperamentvol  en opvliegend is. Hij maakt vaak grootse gebaren en heeft een overdreven mimiek. Zo onderstreept hij meestal zijn tirades met zijn lage stem. Bas is zeer luidruchtig en heeft een levendig maar moeilijk karakter. Een andere opmerkelijke acteur was Matteo Simoni. Hij speelde enkel in het filmpje op het einde van de voorstelling, maar hij gaf zeker een meerwaarde aan het stuk. Ik vond het ook heel erg leuk toen ik ontdekte dat hij ook samen met ons in het publiek zat. Het is natuurlijk altijd tof om op te scheppen dat je vlak voor Matteo Simoni hebt gezeten!

Een essentiële bouwsteen in dit theaterstuk was het decor. In het begin stond de doodskist centraal. Achter de doodskist moest het decor een kantoorruimte voorstellen. In deze ruimte speelden zich vooral de flashbacks af. Er werd ook soms de spot gedreven met het decor. Bijvoorbeeld de scène waarin Bas gewoon terug in zijn kist kruipt omdat hij het zat is, vond ik wel zeer grappig.

De interactie met het publiek zorgde ervoor dat je geboeid bleef als toeschouwer. Mensen werden aangesproken, aangemoedigd om te converseren met de acteurs. Grappige situaties en lachende mensen waren hier het gevolg van. Ik had ook niet verwacht dat er zoveel mensen in de zaal zouden zitten. Het was nu niet bepaald zeer druk, maar toch had ik niet verwacht dat er nog zoveel mensen naar theater gaan kijken.

Als laatste onderdeel van het toneelstuk waren de kleine filmpjes/anekdotes tussenin zeer boeiend en  lachwekkend. Hierdoor kreeg je meer informatie en inzicht over hoe de situatie nu juist ineen zat.

Ik zou dit theaterstuk echt aan iedereen aanraden om eens te bekijken. Het is een alternatief theater dat probeert om het publiek meer te betrekken in het verhaal. Ik vind zelf dat het Bad van Marie hier zeer goed is in geslaagd! Ik was aangenaam verrast toen ik het theaterstuk zag. Het verhaal zelf is ook niet echt voor de hand liggend en dat maakt het juist zo speciaal.

Bijlagen

Recensies:

Recensies van dit deel van de Balkanbusinesstrilogie heb ik niet gevonden. Het theaterstuk wordt namelijk nog altijd uitgevoerd. Daarom heb ik enkele recensies van de eerste 2 delen van de trilogie genomen.

Bron: Rummens, T., Een buxus voor het goede doel, De Morgen, 2005-06-02, (http://www.badvanmarie.be/pages/bvm_in_pers.html).

Bron: Cloostermans, M., Bejaarden te koop, De Standaard, 2006-04-26, (http://www.badvanmarie.be/pages/bvm_in_pers.html).

Programma ’t Getouw

Bad van Marie is in rouw. Steracteur Bas Teeken is niet meer. Bij zijn kist, is er de gelegenheid om terug te kijken op de ondergang van Balkanbusiness waar hij nauw bij betrokken was. En u als toeschouwer mag deze uitvaartplechtigheid bijwonen. Het gezelschap vraagt bloemen noch kransen. Enkel het bezit van een ‘Win for Life’ is al voldoende om mee te rouwen.
Hoe gaat het nu met de andere kaderleden? Filip Jordens, Ana Spazova en Roger Vermeulen hebben elkaar al meer dan vijf jaar niet gezien. Het bedrijf is intussen failliet en de onderlinge relaties zijn zwaar verstoord… Wat is er fout gegaan? Wie is er met het geld gaan lopen? Hoe overleven die ooit zo succesvolle ondernemers in 2013? 
Bad van Marie houdt ervan de toeschouwer onder te dompelen in een gecreëerde realiteit en zoekt steeds naar niet-traditionele theatervoorstellingen. U wordt tegen wil en dank deel van de groep waarin u belandt en kijkt vanuit die hoedanigheid naar de voorstelling.