Cyclus
Buiten tikt de regen op mijn raam
Maar toch laat ik mijn glimlach gaan
Alles groeit en bloeit
Dat is iets wat me steeds weer boeit
De cyclus van de liefde en de natuur
Blijft verwonderen uur na uur
Stil laat ik mijn strakke masker vallen
Thuis kan dat, dat weten we allen
Stil verdriet en geluk strijden
Dat is iets van alle tijden
Toch trek ik er steeds op uit om te zien
Of die Ene er toch is voor mij misschien
Ze zeggen, hoop doet leven
Die gedachte doet me vaak beven
Opnieuw beginnen is nooit leuk
En je zelfvertrouwen krijgt vaak een deuk
Toch zal iemand me eens raken
En me intens gelukkig maken
Maar toch laat ik mijn glimlach gaan
Alles groeit en bloeit
Dat is iets wat me steeds weer boeit
De cyclus van de liefde en de natuur
Blijft verwonderen uur na uur
Stil laat ik mijn strakke masker vallen
Thuis kan dat, dat weten we allen
Stil verdriet en geluk strijden
Dat is iets van alle tijden
Toch trek ik er steeds op uit om te zien
Of die Ene er toch is voor mij misschien
Ze zeggen, hoop doet leven
Die gedachte doet me vaak beven
Opnieuw beginnen is nooit leuk
En je zelfvertrouwen krijgt vaak een deuk
Toch zal iemand me eens raken
En me intens gelukkig maken
Auteur: onbekend
Om af te sluiten vinden jullie hier nog een link naar de site van de poëzieweek. Veel plezier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten